สาปทองกวาว

      หนังสือที่อยู่บนอกของบิดาของเขาในวันที่ตาย หน้าปกหนังสือนั้นเป็นภาพวาดกำแพงอิฐเก่าคร่ำยืนตระหง่านคู่ต้นไม้ดอกสีส้มชนิดหนึ่งและภาพหญิงสาวคนนั้น คนที่เขียนจดหมายเหล่านี้

      มันจะเกี่ยวข้องกับบิดาของเขาได้อย่างไร ในเมื่อปีพ.ศ. ที่ปรากฏในหน้าปกหนังสือเล่มนี้ หากเธอคนนี้ยังมีชีวิตอยู่ เธอน่าจะมีอายุเกือบร้อยปีได้กระมัง

      ความเย็นเยียบชนิดสั่นไหวเข้ากุมหัวใจของชายหนุ่ม ตั้งแต่วันที่เขาอ่านหนังสือเล่มนั้นจบ เขามองไปทางไหนก็เห็นแต่ดวงหน้าของเธอ

     เจ้าของดวงตาสีนิลสนิททอประกายสดใสเต็มไปด้วยชีวิตจิตใจ...

เมื่อใดเธอเห็นทองกวาวบาน โปรดระลึกถึงฉัน...

เมื่อใดเธอเห็นทองกวาวใกล้วายต้น โปรดรู้ว่าฉันกำลังจะไป...

เมื่อใดเธอเห็นทองกวาวสุดท้ายราโรย โปรดเก็บฉันไว้เป็นความทรงจำ...



***********************

เหตุการณ์ในนิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเหตุการณ์สมมติ โดยไม่อ้างอิงตามช่วงเวลาที่เกิดขึ้นจริง

เพราะผู้เขียนมีความชื่นชอบวรรณคดีไทยและประวัติศาสตร์ของล้านนาหลายยุคหลายสมัย จึงนำมาใช้ประกอบงานเขียนเรื่องนี้  

ผู้เขียนเป็นนักเขียนบทความและเรื่องสั้นมาก่อน มีนามปากกาอื่น ผู้อ่านอาจจะแปลกตาสักนิดกับวิธีการเขียน สำนวน การเล่าเรื่องที่มีกลิ่นอายของเรื่องสั้น 

นิยายสั้นเรื่องนี้ยาว 25ตอน ตอนนี้เขียนจบแล้วค่ะ จะทยอยลงให้อ่าน หากผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ